اندیشه اصلی در رویکرد شناختی به روانشناسی اجتماعی آن است که رفتار یک شخص بستگی به شیوه درک او از موقعیت های اجتماعی دارد. مردم خود به خود تصورات، افکار و باورهای خود درباره ی یک موقعیت اجتماعی را به صورت های ساده و معنی داری سازمان می دهند؛ درست همان گونه که اشیا را به صورت طبقات مختلف طبقه بندی می کنند.
هر قدر هم که موقعیت آشفته و در هم ریخته باشد، مردم نظم و سازمانی به آن می بخشد و این سازمان دادن، یعنی، این ادراک و تفسیر از جهان، چگونگی رفتار آن ها را در موقعیت های اجتماعی تحت تأثیر قرار می دهد.
