این کتاب که نخستین بار در سال ۱۹۶۲ منتشر شد با یک نگاه اجمالی به بررسی دیدگاههای مارکس و فروید می پردازد. دو فیلسوف مطرح که فلسفه و اندیشه در قرن بیستم متأثر از آرای آنان بوده است.
فروم در آثارش می کوشد ارتباط متقابل روانشناسی و جامعه را شرح دهد و معتقد است با به کار بستن اصول روانکاوی، به عنوان علاج مشکلات و بیماریهای فرهنگی، بشر راهی به سوی تحقق یک “جامعه معقول” و متعادل از لحاظ روانی خواهد یافت.
فروم در این کتاب خود را در قامت یک مارکس شناس برجسته نشان داده است.
در بخشی از مقدمه ی کتاب آمده است: «کتاب فراسوی زنجیرهای پندار اریک فروم تحت تاثیر وجهی از اندیشه یهودی که از “پیام آور موعود” سخن می گفت، قرار گرفته است. فروم در کتاب فراسوی زنجیرهای پندار نوشت: گفته های پیامبرانی چون اشعیاء، آموص و هوشع، برایم جایگاهی خاص داشت. اقرار می کنم که هشدارشان در مورد فجایعی که در صورت سرکشی امت نازل می شد، برایم چشمگیر نبود، بلکه نویدی که درباره روز واپسین می دادند، جانم را از شادی می آکند.»
