برای کاهش عوارض روانی حوادث و بلایا، مکانیسم‌های دفاعی سنتی مانند نگرش‌های جبرگرایانه و افکار رؤیاپردازانه، قابلیت محافظتی خود را از دست داده‌اند، و بیش از آنکه مفید باشند به ضرر افراد تمام می‌شوند. آنچه مسلم است این است: علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد! پیشنهاد ما آموزش کمک‌های اولیۀ روان‌شناختی است؛ روشی که موجب کاهش اثرات استرس و تروما می‌شود، با جلوگیری از بروز نشانه‌های ناسازگاری و روان‌رنجوری به افراد درگیر در بحران کمک می‌کند، و به ارتقاء بهداشت عمومی، بهداشت روانی و افزایش تاب‌آوری منجر می‌شود.
