مؤلف یک دوره دویست ساله از تاریخ غرب (دهه ۱۷۹۰ تا دهه ۱۹۹۰) را مورد بررسی و تحلیل قرار می دهد. تحولات موازی در علم، فلسفه، سیاست و تاریخ اجتماعی سده بیستم را پی می گیرد و بر وجوه ارتباطی آنها و پیوندشان با جریان هنر این دوران تأکید می کند. پژوهش گسترده او نه فقط سبک ها و جنبش های هنری، بلکه همچنین خصوصیات زندگی و آثار بسیاری از هنرمندان سده های نوزدهم و بیستم را در بر می گیرد.
بکولا دیدگاه و روش تحقیق خود را به طور مبسوط در مقدمه کتاب شرح داده است. ضوابط تحقیق او بر مبنای سه تز اصلی استوار شده اند: بکولا تز نخست را در تحلیل روانکاوانه شخصیت هنرمندان و محتوای آثارشان به کار می گیرد. بر مبنای تزهای دوم و سوم مدلی برای توضیح کار هر هنرمند از جنبه های روانشناختی، سبکی و تاریخی در متن تحول مدرنیسم و درارتباط با آثار هنرمندان دیگر ارائه می کند. بررسی تحلیلی او بر این اساس تا مرحله فروپاشی ارزشها و معیارهای هنری مدرنیسم پیش می رود و با نقد جریان هنر پست مدرنیستی به پایان می رسد. هنر مدرنیسم، کتابی است پر محتوا که مباحث آن-گرچه گاه پیچیده و نیازمند تأمل و بازخوانی-می تواند شناخت ما را از هنر مدرن عمق بخشد و یا حتی دگرگون سازد.
