همان‌طور كه از عنوان كتاب مشهود است، اعتقاد ما بر اين است كه «درمانگري» با وجود تمام چالش‌ها و مصائبش يك «هنر» است. هنري كه براي داشتنش بايد از هفت خوان‌هاي مرئي و نامرئي گذشت و به قله قافي رسيد كه نمي‌دانيم در پشت آن «هنر درمانگري» انتظارمان را مي‌كشد يا «درد درمانگري»! هرچند كه بايد اذعان كرد كه ارتباط درد و هنر در درمانگري شبيه به رنج و گنج است، بي رنج به گنج نخواهي رسيد (اگرچه استثنا هم وجود دارد).
