دانش در هر رشته ای باشد زمانی منجر به خلاقیت می شود که با هنر بیامیزد.علم تار است و هنر، پود. وعلم بدون خلاقیت مکتوبات بایگانی شده ای است.عقیم و تنها.
حال زمانی که کاربرد علم در رابطه بین دو انسان مطرح می گردد ضرورت این آمیزش جای پرسش ندارد. روان درمانیو بخصوص نوع تحلیلی آن،هنری بسیار ظریف است که خواننده این سطور با مطالعه کتاب بهتر می تواند آن را احساس و درک نموده و به آن انس گیرد.
