در گذشته، از روان کاوی انتظار می رفت که به بیمار در فائق آمدن بر موانعی که از لذت “بهنجار” بازش می دارند کمک کند؛ اما امروز ما با نسخه های دیگری از فرمان “سرمست شو”! مواجهیم. روان کاوی تنها گفتمانی است که در آن آدمی اجازه دارد سرمست نشود.
دفاع پرشور ژیژک از لاكان دوباره نگرانی های اخلاقی را مطرح می کند.
