روان درمانی حمایتی (حمایتی – بیانی)، در بین سایر اشکال درمانهای پویشی، بیشترین کاربرد را دارد. درمانگران باید با هر دو رویکرد بیانی و حمایتی آشنا باشد و بتواننده بسته به شرایط، آنها را با هم تلفیق کنند.
روان درمانی حمایتی به صورت گفت و شنودی انجام می شود ( درمانگر فعال است. این رویکرد به بررسی تجارب جاری و گذشته، عکس العمل ها و احساسات بیمار می پردازد و کانون اصلی آن عزت نفس، عملکرد من (ایگو) و مهارتهای انطباقی است.ایجاد، حفظ و ارتقای اتحاد درمانی، در این رویکرد، از اهمیتی خاص برخوردار است؛ و افزایش حس تسلط بر خود، حفظ و تقویت عزت تفس، کاهش نشانه ها یا ممانعت از عود آنها و به حداکثر رساندن ظرفیت انطباقی از اهداف مهم آن محسوب می شود.
این کتاب برای درمانگران تازه کار نوشته شده است که نیاز دارند بنیان های روان درمانی و به طور اخص، نحوه صحبت کردن با بیماران روان درمانی را بیاموزند.بر این اساس، برای کمک به تازه کارها در چهار حوزه عمده رهنمودهای ساده و روشنی ارائه شده است:-حفظ اتحاد درمانی مثبت-فهم و فرمول بندی مشکلات بیمار-تعیین اهداف درمانی واقع گرایانه-آگاهی از اینکه چه باید به بیمار بگوییم (فن)
