اینجا دو متخصص بالینی، یکی گشتالت درمانگر و دیگری روان تحلیل گر، رقص پر رمز و راز بدنی کردن بین ذهنی را به ما نشان می دهند، در اصل در سال اول زندگی و همچنین در فرزندپروری، در زوج ها و در کار انفرادی. علیرغم ظرفیت هایشان برای تمرکز چندگانه، هرکدام جداگانه و هر دو با هم، حساسیت بی نظیری به بدنی کردن در حرکت شکل داده اند.
همانند مرلو پونتی، آنها دعوتمان می کنند که هنگام کار با مراجعانمان، از نظر وضعیت بدنی و حرکت، آگاهانه تر در بدنمان سکنی گزینیم و بنابراین آنها به شیوه ای به ما می گویند که زمینه تعبیر و تفسیر و امکان فهم و درک را گسترش دهیم. آنها به ما نشان می دهند که چگونه الگوهای حرکتی بدنی پایه بنیادی ترین عناصر سازمان دهی روان شناختی را شکل می دهند و چگونه تجربه بدنی ویژه به تجربه ارتباطی و تجربه خود و برعکس تبدیل می شود. به عقیده من، این بار آورترین استفاده از پژوهش درباره نوزادان است که من تاکنون دیده ام و من افتخار می کنم که در معرفی بیان کلامی آن سهیم باشم.
