این کتاب می کوشد به پیشبرد «نقشه برداری شناختی» از منظومه جهان معاصر کمک کند و پس از ارائه توصیفی کوتاه از ویژگی های اصلی سرمایه داری معاصر، طرحی کلی از خطوط اصلی ایدئولووژی مسلط به دست دهد، آن هم با تمرکز بر پدیده ها ی ارتجاعی (و مشخصا شورش های پوپولیستی) که در واکنش به تخاصم های اجتماعی سر بر می آورند.
نیمه دوم کتاب به دو جنبش رهایی بخش بزرگ 2011- بهار عرب و جنبش اشغال وال استریت-می پردازد و پس از آن، از خلال بحثی درباره سریال وایر، با این پرسش دشوار درگیر می شود که چگونه می توان با سیستم مبارزه کرد و به فرایند های پیشرفته و پیچیده آن دامن نزد.
وقایعی مانند جنبش اشغال وال استریت و بهار عرب و تظاهرات در یونان و اسپانیا و نظایر آن را باید نشانه هایی از آینده تعبیر کرد. به عبارت دیگر، باید روی گردانیم از منظر تاریخی گرایانه معمولی که یک واقعه را از طریق زمینه و پیدایش آن درک می کند. طغیان های رهایی بخش رادیکال را نمی توان این گونه درک کرد: به جای تحلیل آن ها به عنوان بخشی از پیوستار گذشته و حال، باید آنها را در منظر آینده بیاوریم وهمچون تکه پاره هایی محدود و کج و معوج (و گاه حتی منحرف) از یک آینده اتو پیاپی در نظر بگیریم که به منزله پتانسیلی پنهان در حال حاضر نهفته است.
