اطلاع رسانی و وقوف به حقایق و واقعیت‌ها همیشه در زندگی بشر اهمیت داشته است و امروز این امر از لوازم زندگی شده است. تاریخ‌نگاری بخشی از اطلاع رسانی است و به این سبب ما، وامدار تاریخ‌نگاران خود هستیم که بدون تلاش گرانقدر آنها، از گذشته خود که بخشی از هویت ما است بی خبر می‌ماندیم. گرچه در سده‌های پیشین ثبت وقایع، به طور منظم و مرتب انجام نشده و بسیاری از آنها هم در کتاب سوزان‌ها و ایلغارها از میان رفته است و پاره‌ای از وقایع گذشته را به درستی نمی‌دانیم اما به هر حال، هر آنچه که هست غنیمت است و چراغ راه ما و آیندگان خواهد بود. این کتاب یک اثر گرانقدر ادبی و تاریخی است و بی‌شک جایگاه رفیعی در حیطه پزشکی و تاریخی کشور ما به خود اختصاص خواهد داد.
این کتاب حوادث تاریخی روان پزشکی معاصر ما را به امانت تا سال 1352 ثبت کرده با روش بدیع و آموزنده پژوهشی دقیق و جالب در متون تاریخی و ادبی باستانی به حساب می‌آید.
نویسنده کتاب برای معاصرین نیاز به معرفی ندارد، همه کسانی که در روانپزشکی و روان‌شناسی اطلاعاتی دارند با نام تابنناک استاد دکتر هاراطون داویدیان آشنا هستند، مردی که قبل از آن که آیندگان بزرگی‌اش را گواهی دهند در زمان خودش شناخته شده در دوران بازنشستگی دست به ثبت مهم‌ترین بخش تاریخ روانپزشکی ایرانی می‌زند.
این کتاب به دلایل متعدد، به عنوان مأخذی ماندگار در روانپزشکی و تاریخ در آینده مورد استفاده قرار خواهد گرفت و استاد دکتر داویدیان رسالت خود را به عنوان شاهد و عاملی برای ایجاد روانپزشکی نوین در ایران و به سامان رسیدن آن به خوبی انجام داده‌اند. معاصرین و آیندگان سپاسگزار هستند و خواهند بود.
