ویژگی های بالینی
خود بزرگ بینی :
درافراد دارای اختلال شخصیت خود شیفته الگویی از خود بزرگ بینی ، نیاز شدید به تحسین و فقدان همدلی وجود دارد که از اوایل بزرگسالی شروع می شود و در زمینه های گوناگون به چشم می آید .
این الگو اغلب با حسی خود بزرگ بینانه درباره خود ، مشغولیت ذهنی با خیالاتی درباره استعدادهای فراوان و احساس خاص بودن ، محقق بودن و حسادت به دیگران ( یا اعتقاد به این که دیگران به فرد حسودی می کنند ) مشخص می شود .
از ملاک های تشخیص فعلی انتقادهای زیادی شده است زیرا عمدتا نمودهای مردانه بیماری را منعکس می کنند و به جای پرداختن به نشانه های ظریف تر ، مثل تعارض های مربوط به وابستگی و ناتوانی در عاشق ماندن ، به نمودهای سطحی و آشکار بیماری پرداخته است .
97 درصد از درمانگران ، خودبزرگ بینی و فقدان همدلی را ملاک های اصلی اختلال شخصیت خود شیفته می دانند . رونینگسام و گاندرسون در بررسی های اولیه برای تعیین ویژگی های متمایز کننده خودشیفتگیی بیمار گونه ، این ویژگی را تعیین کننده دانستند : رفتارهای افتخارگرانه ، پر مدعا ، خود محور ، و خود مراجع دانستن ، و واکنش های حسادت آمیز به دیگران .
