اسطوره به اعتقاد اسطوره باوران، برخلاف قصه و افسانه، داستانی قدسی و «راست و حقیقی» است چون همواره حاکی از «واقعیات» است و مفاهیم و نظریاتی را در قالب داستانی «قدسی»، حکایت می کند که اسطوره باوران به «حقیقت» و «واقعیت آنها ایمان دارند. بنابراین اسطوره، روایت باورهای قوم در باب خود و جهان و خدا یعنی کلا عالم هستی و مابعدالطبیعه به زبان داستان است یا به سخنی دیگر، بیان پر نقش و نگار اصول و مبادی اعتقادی است و چگونگی (و نه الزاما چرائی) پیدایی رسمی و نهادی و انگیزه (و نه قطعة سبب و دلیل) وقوع واقعه ای و تکوین مناسبات دوام پذیر انسانی را توضیح می دهد.
