اسطوره، خاستگاه آئین (rituel) است بدین معنی که اسطوره، متضمن واقعه ای محقق یا باوری است که موجد اعمال آئینی اند و بنا به نظریه دوم، برعکس، نه تنها اساطیر و خدایان، بلکه در یونان، تراژدی و دیگر اشکال فرهنگی نیز از آئين نشأت می گیرند». اما اندیشه اساطیری همواره از آنچه نخستین بار روی داده است، از کاری خلاق در زمان بی زمان یا در فجر خلقت (مانند قربانی موجودی اساطیری یا مخلوقاتی دیگر که باعث باروری و آبادانی و بهروزی می شود) یاد می کند و آئین، یادآوری و تذکار آن کار است و اصولا اندیشه آئینی، ناظر به تکرار ساز و کاری بنیادین و پی ریز در حکم شالوده است. بنابراین آئین، نمایش و تصویر اسطوره ایست که مقدم بر آئین، رواج داشته باور می شده است.
