دالایی لاما طبق باور بوداییان، جانشین «بودا» است و دالایی لاما فعلی با نام تنزین گیاتسو، چهاردهمین لاما است. شخصی که بعد از استعمار کشورش به دست چین در حالی که نوجوانی بیش نبود و با این حال «لاما» بود مجبور به ترک کشور شد و در نهیایت در دهه 80 میلادی جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. اسقف توتو نیز از کشوری است که آپارتاید سال‌ها، سیاه و سفید را به جان هم انداخته‌بود.
متن کتاب، حاصل گفتگوی یک هفته‌ای میان آن دو شخص در خصوص شادی و رهایی از رنج است. موضوعی که قطعا آن دو آن را چشیده‌اند و می‌دانند و بقیه را هم در رسیدن به شادی و پذیرش دردها و محدودیت و در نهایت شکوفایی هدایت کرده‌اند.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «علامت آنکه ما چیزی یا کسی را تهدید کننده یافته ایم چیست؟ دالایی لاما و اسقف توتو می گویند که بخش بزرگی از اضطراب و فشارهای روحی ما مربوط به آن است که خود را از دیگران جدا می بینیم، که خود به فقدان روابط اجتماعی، یا اوبونتو باز می گردد.»
