اگر وجودی انسانی همانندسازی شود چه کسی آسیب می بیند؟ روشن ترین پاسخ به این پرسش این است: فردی آسیب می بیند که همانندسازی شده است. پرسش هایی واقعی دربارۀ سلامت اجتماعیِ فرد همانندسازی شده وجود دارد. نشانه هایی در دست است که سلول های دالی، «گوسفند همانندسازی شده»، از جهاتی مانند سلول های گوسفندی چهار ساله عمل نمی کنند بلکه بیشتر شبیه سلول های گوسفندی 6 ساله است، سنِ گوسفندی که دالی از آن همانندسازی شده بود. اگر این مورد مهم باشد پس متاسفانه انسانی که مثلا از روی یک فرد بزرگسال 50 ساله همانندسازی شده می تواند طول عمر کمتری داشته باشد. اکنون به نظر می رسد این مورد مهم نیست ولی نگرانی های دیگری مطرح شده اند. در دانشگاه هاوایی، دکتر ریوزو یاناگیماچی موش ها را همانندسازی کرد و دریافت که برخی از آنها با وجود اینکه تغذیه شان بیشتر از موش های معمولی نبود به شدت چاق شدند. ناهنجاری های دیگری نیز شناسایی شد. گاوهای همانندسازی شده در دانشگاه ای اند ام تگزاس، قلب ها و شش های غیرعادی داشتند. اگر احتمال بروز این مشکلات در انسانها نیز وجود داشته باشد، در پی شبیه سازی انسانی بودن از نظر اخلاقی غیر مسئولانه است.
