اسكيزوفرني را شايد بتوان خطيرترين اختلال روانپزشكي دانست. اختلالي كه آشنايي با سايكوپاتولوژي علائم تشخيص و درمان آن جزء الفباي و ضروريان روانپزشكي است. به هر حال، روانپزشكي قرن 21 در كار روزمره خود، چه در بيماران سرپايي و چه در بيماران بستري، همچنان با مبتلايان به اسكيزوفرني، سر و كار دارد و بايد شناخت كافي از اين بيماري و درمان آن داشته باشد به ويژه در سال‌هاي اخير كه با تابلو كلاسيك بيماري، كمتر موجه هستيم و يافته‌هاي جديد نوروسايكياتري و درمان‌هاي موثرتر و كم عارضه‌تر نيز، نوري به تاركي اين بيماري تابانيده است.
