هنردرمانی را فرآیند خلاقانه‌ی استفاده از هنر برای پذیرش و درمان بیماری‌های روحی و جسمی می‌نامند. هدف اصلی هنردرمانی، ارائه کردن روشی تازه برای بیان احساسات و درد‌های آدمیست. بیماران می‌توانند با استفاده از این روش درمانی احساسات خود را به روش جدیدی نشان بدهند.
تاریخ هنردرمانی به اواخر قرن هجدهم برمی‌گردد، این روش درمانی پیش از آن‌که نام هنردرمانی را داشته باشد، با نام اخلاق درمانی (Moral Treatment) در اختیار بیماران روانی قرار می‌گرفت. اما در اواسط قرن بیستم هنردرمانی به شکل امروزی در کشورهای انگلیسی زبان و اروپا آغاز شد. اولین هنردرمانگران کارشان را با تمرکز بر حوزه زیبایی‌شناسی(Aestheticism) هنر آغاز کردند. هنردرمانی فرآیند آموزش هنر به بیماران نیست، بلکه آموزش معنی دادن به احساسات و خلق اثر هنری منحصر به فرد است.
هنردرمانی یکی از اثرگذارترین حوزه‌های روانشناسی امروز به شمار می‌رود. این روش با نگاهی به نظریه‌های روانشناسان بزرگی مانند فروید و یونگ در درمان بیماری‌های مختلفی مثل سرطان، جنون، اوتیسم، اسکیزوفرنی، تروما، اختلال خوردن و… به‌کار می‌رود. تجربه‌ی هرکدام از بیماران در هنردرمانی متفاوت است و به همین دلیل است که آثار خلق شده در روش هنردرمانی متفاوت است.
